سلام
من حسین خسروی هستم. از زمانی که خواندن و نوشتن رو یاد گرفتم تا امروز کتاب یار همیشگی من بوده.
در سال ۹۵ در رشته کاردرمانی از دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز فارغ التحصیل شدم.
در حوزه توانبخشی با مراجعین زیادی کار کردم و دست و قلب و جانم با زندگی های زیسته ی زیادی در ارتباط بوده و هست.
بعد از مطالعه کتاب های متعدد از سال ۹۴ به صورت جدی وارد مسیر آموزش شدم و تا امروز دانشجوی مدرسه زندگی هستم.
برای نوشتن شاگرد مکتب استاد مرتضی برزگر عزیز بودم و با شعر در محضر استاد گروس عبدالمکیان آشنا شدم.

کتاب گریفین مورچه ای که دیگر تنها نیست رو در سال ۹۹ به چاپ رسوندم که کمک کرد بخشی از خودم رو ابراز کنم.

مجموعه شعر سربلندی لاله های واژگون هم اثر دیگه ای از من هست که صدای بخشی از وجودم رو در خودش جا داده.

رشد و توسعه فردی برام همیشه دغدغه بود و در تلاش هستم اول به خودم کمک کنم بهتر بشم و بعد به دیگران و جهانی که در اون هستیم.

در زندگی با رنج های زیادی دست و پنجه نرم کردم اما اعتقاد دارم سنگ خامی که درون مون هست رو باید بتراشیم و مجمسمه رو از دلش بیرون بکشیم.

بیایید آغاز یک سفر باشیم تا « بشو آنچه که هستی» را در زندگی بازی کنیم.
ممکنه منجر به خلقت های متفاوتی بشه
شاید یک کتاب
یک شعر
یک آگاهیِ جدید
یک مسیرِ جدید
یک امکانِ جدید

و در نهایت منِ جدید

با احترام
حسین خسروی